İnsanlık olarak en büyük şansızlığımız;
“affedersiniz”,insan olma erdemine ulaşamamış
“biyolojik formlar’ın” aramızda dolaşmasıdır!
Şiddetin ve nefret dilinin giderek daha yaygın ve sistematik hale geldiği bu yüzyılda; toplumsal gerçeklik giderek kişisel öznenin sahip olduğu kimlik aidiyetlerle açıklanıyor. Her bireyin kimliğini oluşturduğunu kabul ettiği (cinsiyet, ırk, renk, dil, din, inanç, etnik, sosyal veya ulusal köken, cinsel yönelim, felsefi ve siyasi görüş, vb.) aidiyetleri sürekli öne çıkarılıyor.
Fakat aynı zamanda birey; “asıl özne” kabul edilen diğer bireyin sahip olduğundan farklı kültürel aidiyetleri nedeniyle “öteki” konumuna sokuluyor; dezavantajlı siyasal, sosyo/kültürel, ekonomik, hukuksal koşullar altında yaşamak zorunda bırakılıyor. Bu paradoksun kesişme noktalarını da; ırkçılık, ayrımcılık, nefret söylemi ve nefret suçu oluşturuyor. Bu kavramların içerdiği olgu, durum veya eylem güçlü bir şekilde; sosyal, siyasal, ekonomik, ideolojik, kültürel ve demografik bağlantılar taşıyor. Dolayısıyla bu aidiyetler, ideolojik yön ve retorikleri ile, siyasetin önemli bir söylem aracı, hatta belirleyicisi olarak kullanılıyor. Çünkü;“ günümüzde kriz bir hayat tarzı haline geliyor. Hükümetler; yalnızca depolitize bir uzman idaresi ve çıkarların koordinasyonundan ibaret bir işlev görüyorlar. İnsanları bu tür siyasete seferber etmek için de toplum içinde farklı olandan duyulan korkuyu kullanıyorlar. Bu amaçla da farklı din, dil ırk, cins, inanç, vb. karşıtı söylemler, siyasetin merkezine oturuyor.”
Her secim yaşanan bu kostan kurtulup insanlığa hizmet yarışı olarak bakmak gerek diye düşünüyorum.
Kalın sağlıcakla değerli okuyucularım. Tüm islam aleminib ramazan bayramını kutlar sağlık dilerim
YORUMLAR